tik tik tik

Soms heb ik dat...lig ik in m`n bed te denken over van alles en nog wat, de alledaagse dingetjes uit een leven van normaal kaliber en dan vormt zich een verhaaltje in m`n hoofd.
De zinnen stromen door m`n hoofd en sluiten perfect op elkaar aan. Een mooie zinsopbouw, een visualisatie die perfect vertaald wordt naar woorden.
Dan moet ik dus gewoon m`n bed uit, kan de slaap toch niet vatten en wil het direct neertikken want ik weet...morgen is het weg.
De kern van het verhaal kan ik dan wel herinneren maar de puntjes die de sfeer duidelijk neerzetten zijn dan niet meer zo makkelijk naar boven te halen.
Nu zit ik dus hier, achter m`n pc, midden in de nacht te tikken, terwijl de rest van het huis in diepe slaap is.
Ik weet, morgenvroeg kom ik met moeite uit m`n bed en heb, terwijl m`n kinderen weer fris, fruitig en uitgerust aan een nieuwe dag beginnen, een half uur de tijd nodig (lees; een halve dag) om m`n lijf te laten wennen aan het wakker zijn.
Het verhaaltje zelf, zal nog volgen....of misschien toch niet.
In een spontane opwelling heb ik al vaker dingen neergetikt die uiteindelijk toch weer in
de prullenbak zijn beland. (meestal na een paar dagen als ik m`n verhaal nog eens met zeer kritisch oog lees)
Maakt niets uit, heeft me wel van m`n onrust afgeholpen door het neer te zetten en er niet mee in m`n bed te blijven liggen waar ik de slaap toch niet kon vatten.
Dus.... ben nog even bezig met het tikken van  m`n verhaal in m`n kladblok en wens jullie een rustige nacht.
                          truste