Verhaaltje van mijn pa voor de krant.
Van: Jack
Datum: 09/10/07 16:54:58
Aan: consu.....nl
Onderwerp: Herinneringen aan de Kever
Ingezonden 10-09-2007 door:
J.H. Puts
Naar aanleiding van uw oproep in de krant ( herinneringen aan de Kever ), heb ik u het volgende waargebeurde verhaal te melden.
In het jaar 1963 kocht ik een zwarte volkswagen kever met kleine achterruit en nog erbij aanwezige uitslaande richtingaanwijzers in de stijlen achter de portieren.
En ook nog een vouwdak van linnen.
Hoe zwaar de motor was weet ik niet meer maar ik weet wel nog dat ik twee keer moest klutsen met schakelen, dit is de koppeling indrukken, pook in de vrije stand zetten koppeling op laten komen, koppeling intrappen en op of afschakelen en dan stond hij een versnelling hoger of lager.
Maar ik moet zeggen je raakte er vrij snel aan gewend later wist je niet beter.
Tja ’'t kevertje best, een goed beestje maar dat licht en ruitenwissers, alles op 6 volt.
Zelf sleutelen leuk werk, motor eruithalen zo gepiept, een touw eromheen en in de takel hangen, wat bouten en een paar kabeltjes en de benzineleiding los en dan
laten zakken in de onderliggende smeerput, takeltje los, wagen een eindje naar voren en motor optakelen en een gedeelte van de smeerput dichtleggen, zo kon je er mooi aan werken.
Op een gegeven moment was ik dat dubbel klutsen moe, bij een sloper zag ik twee vesnellingsbakken liggen van de kever eentje blonk nog, gevraagd of die nog goed
waren ja ja die zijn nog prima 25 gulden per stuk , ik zeg dan doe die blinkende maar.
Afgerekend ik met dat ding naar huis.
Een paar dagen gesleuteld, ’'t was de eerste keer dat ik een versnellingsbak wisselde, de kever stond vooruit in de garage ik de poort zo ver mogelijk geopend en de wagen gestart, voor de wagen stond de werkbank, ik zet hem in z'n achteruit en laat de koppeling heel langzaam opkomen, want je weet niet precies waar die pakt als alles los is geweest, ik draai mijn hoofd naar achteren om te kijken dat alles goed gaat en laat de koppeling nog verder opkomen,
tot mijn stomme verbazing begint de auto naar de werkbank toe te lopen, ik de koppeling in en eerst in mijn gedachte alles na gegaan wat ik fout kon hebben gedaan, misschien de
pook niet in de goede stand op de schakelstang vastgeschroefd maar dat kon niet want daar zat een centerputje waar de bout in werd geschroefd.
Nog eens in z'n achteruit gezet en voorzichtig koppeling op laten komen, weer ging hij op die werkbank aan ik denk wat heb ik nou aan mijn fiets hangen.
Toen trok ik de stoute schoenen aan en schakelde de eerste versnelling in en liet weer de koppeling zachtjes opkomen en jawel hoor hij reed netjes de garage uit.
Mijn kever bleek vier versnellingen achteruit en een versnelling vooruit te hebben ik heb het uitgeprobeerd in de straat, alleen durfde ik maar tot in de tweede versnelling achteruit te rijden.
Ik wist niet wat er aan de hand was en met een andere wagen terug gegaan naar de sloper hij wist het ook niet, ik kon die andere versnellingbak meenemen en als die dan goed was die andere terugbrengen.
Na weer twee dagen sleutelen ( ik begon het nu te leren ) was de kever weer startklaar en deze keer liep hij wel de garage uit als ik hem in z'n achteruit zette,
alles werkte prima en ik was van het dubbel klutsen af.
Na veel navraag, zelfs goede Fordmonteurs wisten het niet, kwam ik er achter wat de oorzaak was dat hij achteruitliep met vier versnellingen.
De eerste versnellingbak die ik had ingebouwd was van een volkswagenpickup, die hadden los van de versnellingbak aan de achterwielen nog een overbrenging,
twee tandwielen in elkaar dus moest de versnellingsbak andersomdraaien en dat deed hij dan ook, dat was dus de oorzaak, die tandwielen zorgden voor een
vertraging meen ik, die pickupjes liepen maar tachtig kilometer per uur.
Tot zover het waargebeurde verhaal van mijn kever, op verjaardagen word nog wel eens naar die rare kever gevraagd, dan komt het verhaal nog wel eens bovendrijven,
algemeen gelach hoor je dan.
oh dear dad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten